บทเรียนที่ผมได้เรียนรู้เป็นเรื่องแรกๆคือ ผมไม่ได้กำลังช่วยโลก แต่กำลังช่วยเหลือตัวเองผ่านการถ่ายภาพต่างหาก มันไม่มีทางออกที่ง่ายดาย คุณต้องก้าวผ่านสิ่งเหล่านี้ไปให้ได้ เพื่อสร้างงานที่ซื่อสัตย์และมีความหมายต่อตัวเอง...
เฮ้ย ภาพถ่ายทำอย่างนี้ได้ด้วยเหรอ ? คือการเล่าเรื่อง social context ผ่านภาพเพียงภาพเดียว แบบไม่ต้องเซตอัพ ช่างภาพใช้มุมมองเฉพาะตัว ในการตีความสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแล้วจับมันใส่กรอบ (Viewfinder Frame) เพื่อสื่อสารสิ่งที่ตัวเองคิดออกมา
"Photography is all about the power of what I am going to CROP from the world into an experience".
สำหรับผม อะไรที่ผมรู้สึกตอนกดชัตเตอร์ มันสำคัญมากกว่าเทคนิคการถ่ายภาพนัก ถ้าภาพมันสั่นก็โอเคนะ ถึงจะหลุดโฟกัสก็ยังโอเค ความชัดเจนมันไม่ใช่ทั้งหมดของการถ่ายภาพหรอก...
Going to somewhere - Locking yourself in that place - Doing something to pass the time - Reaching to a destination - Breaking free to the world again.